Nog paar daagjes...

Tsjonge wat vliegt de tijd zeg... zo was ik nog aan het aftellen van 153 en nu vandaag staat de teller op 9 nachtjes en dan ga ik weer naar Kenia.
M'n hoofd  zit vol met alles wat ik nog wil doen of afmaken voor ik wegga (koffers pakken (mag 46kg mee, 2x optreden, pa word 60 1e kerstdag, kamer douche en lotjes hok schoonmaken, ben nog aan het knutselen wat af moet), plannen plannen ... belangrijk deze dagen die over zijn... daarnaast is het natuurlijk gezellig druk bij de c1000 dus werken hoort er ook nog bij :).
Afgelopen weekend was ik heerlijk in Rome met Erna en Gerike, nichtjes maar ook goede vriendinnen.. was heerlijk om in die prachtige stad te zijn.  Als je dan in het Colosseum loopt dan is het dat bizar te bedenken wat daar allemaal is gebeurd en tegelijk bizar dat ze zoiets konden bouwen in die tijd. De vele kerken daar waren ook prachtig mooi om te zien, zoveel pracht en praal! Zeker in deze tijd van het kerstfeest is dat gewoon mooi, met al die kerst stalletjes en dergelijke. Zondag waren we in een internationale kerk waar ook een groepje afrikanen waren, ik wilde graag weten waar vandaan en precies de vrouw met wie ik praatte was Keniaanse... erg leuk, er was zelf een Keniaan die ook Julius heette, heel grappig. We troffen het want juist die dag had de hele kerk samen een maaltijd en we mochten mee eten. Super leuk allemaal eten uit verschillende culturen. (waren veel Chinezen, Filipijnen, Afrikanen, Amerikanen), was erg gezellig!
Maandag avond laat weer terug gekomen en ik kwam wel weer soort van gelijk in de drukte dat ik dacht oh ja dit moet nog en dat moet nog... maar goed ook gewoon heerlijk vooruitzicht dat ik bijna ga.
De kerst nog hier, heerlijk omdat m'n pa word 60 en dat vieren we 2 dagen dus dan kan ik nog wat helpen en genieten van de sfeer hier en dan vlieg ik de 28e om 15.00 uur 's middags naar Kenia om daar de 29e om 10.45 (lokale tijd) aan te komen, opgehaald door Ria en natuurlijk Julius. :) heerlijk!
De tijd dat ik daar zal zijn hoop ik ook nog een blog te schrijven van alles wat ik doe en meemaak. Ik zal vooral veel met Ria ook doornemen en uitzoeken wat ik  moet regelen, daarnaast natuurlijk tijd met Julius besteden, familie en vrienden bezoeken en naar de kids en tieners in Dicksons en Onesimus.
Ik heb er ontzettend veel zin in,  ook ergens wel iets spannend van of het nog net zo is als toen ik wegging... ik weet wel dat het goed is maar ergens denk je daar toch wel soort van aan... nu ga ik toch wel met ogen kijken van ja straks ga ik daar wonen is anders dan daar zijn voor een jaar. Maar ik geloof dat het helemaal goed komt. Ik geloof en ben er nog steeds van overtuigd dat God een plan met me heeft daar en wat is er beter dan te zijn op de plek die God voor je heeft?
Ik wens jullie via deze weg hele gezegende dagen, Jezus is gekomen zonder Hem is kerst-mis.  Ook al vast de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!
Veel liefs

Reünie

Het is alweer bijna een maand geleden dat ik m'n vorige blog had gepost. Alhoewel er in de tussentijd niet ontzettend veel gebeurd is toch maar weer een blog :).

Het is nu maandag en ik zit nog lekker na te genieten van het afgelopen weekend. Ria, de vrouw met wie ik ga samenwerken in Kenia, is voor een maand in Nederland om haar moeder en zoon te bezoeken (zoon studeert in Rotterdam). Afgelopen vrijdag was er een oud vrijwilligers avond samen met het bestuur in Papendrecht. Uit m'n werk ben ik samen daarheen gegaan met Tamar. Tamar heb ik leren kennen toen ik vrijwilligerswerk deed in het Dickson kindertehuis, onverwachts  en allebei ongepland kwamen we daar en hebben we 7 weken samen opgetrokken en de kinderen verzorgd... het klikte heel goed met ons samen dus sindsdien hebben we contact en ik mocht zelfs afgelopen september op haar bruiloft zingen... erg leuk!
De reünie was erg gezellig en vooral heel leuk om Ria weer te zien! We hebben lekker gegeten met elkaar en Ria gaf een presentatie over wat er allemaal is veranderd in het afgelopen jaar, foto's van de kinderen en tieners en van de projecten. Ook deelde ze met ons wat hun verlangens zijn en wat ze nodig hebben. Was goed om die kids weer te zien op de foto's (sommige waren bizar gegroeid haha die herkende ik haast niet), ik was helemaal blij want van ongeveer 97% wist ik de naam nog wel... ik dacht dat is goed als ik daar kom anders sta ik ook zo van .... hoe heet je ook alweer?! :S.

1 van de dingen die Ria deelde was dit:
Het Dickson kindertehuis is sinds een paar jaar verhuisd naar een rustigere buurt. Maar in het oude huis, wat vlak bij een sloppenwijk zit, hadden ze een eigen kleuterschool en daar kwamen ook kinderen uit de sloppenwijk. In Kenia is namelijk de basisschool gratis maar wil de regering dat de kinderen goed Engels kunnen spreken voordat ze naar een basisschool komen daarom moeten ze eerst naar de kleuterschool maar die kost geld daarom hebben Ria en Matheka via een sponsor programma die kinderen toegelaten op hun schooltje in Dickson. Toen Dickson verhuisde is de school doorgegaan maar dat kon niet op die locatie blijven, ze hebben toen met geld van sponsors een mooi gebouwtje gebouwd in de sloppenwijk met 3 lokalen waar ze nu zo'n 90 kinderen lesgeven uit de

sloppenwijk (zie huisje hier naast hoe sloppenwijk huizen er uit zien) zodat ze daarna naar de basisschool kunnen gaan. Het is alleen niet groot genoeg voor alle kinderen, ze moeten een selectie maken van de kinderen in de sloppenwijk of ze naar school mogen of niet... erg moeilijk. Ook voor de kinderen die klaar zijn met de kleuterschool is het lastig... ze moeten namelijk een aardig eindje lopen naar de
basisschool en lopen dan over een drukke
weg (de haven ligt daar, dus veel
vrachtwagens rijden daar) ook merken ze dat die kinderen
het toch moeilijker vinden om mee te komen doordat het systeem net anders is, ze vaak wel met meer dan 50(!) in een klas zitten en omdat ze vaak later zijn begonnen toch iets moeilijker kunnen leren. Het verlangen is nu om de school in de sloppenwijk uit te breiden zodat de eerste 3 klassen van de basisschool daar ook kunnen zijn en ze nog even goed worden begeleid. We hopen dit d.m.v. sponsoring en teams voor elkaar te krijgen. Ik hoop zelf als ik in Kenia ben ook aan de slag te gaan in de sloppenwijk maar dan in het weekend, misschien een zondagsschool starten, voor die kids is dat gewoon een dagje uit en heerlijk om even te ontsnappen aan het armoedige leven wat ze hebben. Wilt u/jij voor dit project bidden dat er geld mag komen voor nieuwe lokalen, en ook voor de kinderen en de overige projecten (kindertehuis, straatjongens project)?
Nou dat was 1 van de projecten die Ria ons liet zien en wat me erg raakte, ik zie er erg naar uit om eind december naar Kenia te gaan en ook dit project te bezoeken.

De avond verder was ontzettend gezellig en leuk en maakte het dat ik nog meer verlangde om terug te gaan en al die gezichtjes in levende lijve weer te zien! Kriebels ten top!

Zaterdag was er reünie bij mij thuis, van het oude blue team met wie ik het eerste jaar
(zomer 2011) drie weken in Kenia ben geweest.  Ontzettend leuk om elkaar weer te zien. We spreken elkaar af en toe en dan is het altijd weer gezellig. Een tijd waarin we bij praten en vooral veel herinneringen op halen van onze tijd daar. We hebben toen met elkaar een kamp gehad voor de tieners van de tehuizen en voor arme gezinnen, met sport en spel en Bijbelstudies... zo'n fantastische tijd en ervaring zelfs de tieners vragen


nog steeds wanneer komt er weer zo'n kamp! Dit is ook 1 van de dingen waarvan we hopen dat die nogmaals zullen komen omdat het zoveel tiener levens heeft geraakt. Onesimus jongens hebben nu een groter stuk land waar zo'n kamp op gehouden kan worden, we bidden voor voorziening van spullen en ook van teams die dit willen organiseren. Nou het was gewoon heerlijk om elkaar weer te zien. Mooie tijd en mooie herinneringen en dan besef ik ook weer hoe bijzonder het allemaal gelopen is. Gerike m'n nichtje en Evelien zouden al meegaan met die 3 weken reis, georganiseerd door hun vorige reisleiders bij world servants. Ze vroegen of ik meeging want ik wist nog niet wat ik na m'n opleiding moest doen (werken, andere studie, reizen), ergens wilde ik altijd naar Afrika, had ik het al over toen ik klein was met Gerike. Maar dit leek me te kort. Toch ging ik er voor bidden, ik zat op de fiets en vroeg God wilt U dat ik mee ga. Toen kreeg ik lied dat zegt; Ik heb jouw gekozen, op gedragen om Mijn weg te gaan, in Mij blijvend vrucht te dragen GA DAN, IN MIJN NAAM. Ik dacht ja is mooi maar Heer ik wil nog een bevestiging. Ik kwam bij Devotion Jeugdkerk en vertelde Evelien en Erna wat er gebeurd was toen kwam het praatje en op gegeven moment zei de spreker; Je hoeft soms niet 2 keer om bevestiging te vragen en mag je gewoon na 1 keer weten dat je mag gaan... ik werd aangestoten door Evelien van zie je wel... nou duidelijk genoeg. Voordat ik die 3 weken ging zei ik Heer, als ik moet doen met het verlangen wat ik heb voor Afrika maak dat dan duidelijk de 3 weken dat ik daar ben... Ik was daar en binnen die 3 weken wist ik; ik ga weer terug. Zo zie je hoe God het soms kan leiden is zo bijzonder... m'n leven heeft zo'n andere wending gekregen wat ik nooit had kunnen denken. Soms ook heel spannend, echt een avontuur want ik weet net hoe het gaat leiden... maar zoals iemand vrijdag tegen me zei op de reünie...; De veiligste plaats waar je kan zijn is op de plek waar God je wilt hebben. Dan kan het dreigend lijken in een land of moeilijk om afscheid te nemen maar uiteindelijk is die plek waar God je wil hebben de beste en mooiste plek om te zijn!

 

Youth With A Mission

Ik besefte dat ik in m'n laatste blog (kijk op: rianneschoutuh.blogspot.nl voor de eerdere blogs die ik heb geschreven) niet heel erg duidelijk ben geweest over wanneer ik ga... ik heb daarin alleen verteld wat ik ga doen. Ik ga 28 december voor 6 weken naar Kenia ik kom dan 6 februari weer terug en blijf dan in Nederland voor een aantal maanden om alles te gaan regelen om dan zomer (juli/augustus 2015) terug te gaan naar Kenia en daar me te gaan vestigen. Eind dit jaar ga ik er heen om allereerst Julius natuurlijk weer te zien maar ook met samen met Ria en Matheka (van Shoulder 2 Shoulder) te gaan bespreken wat en hoe en ook te kijken wat ik allemaal moet regelen en natuurlijk ook Dickson (het kindertehuis), Onesimus (Straatjongenshuis), de school en veel mensen te bezoeken! Ook hoop ik echt tijd te hebben met God en me daarin ook even lekker terug te trekken en Hem te zoeken, ik verwacht het van Hem en daarin heb ik Zijn kracht en wijsheid ook nodig om de dingen te regelen die nodig zijn. Ik probeer hier in Nederland ook zeker vaak tijd met Hem te nemen, en daar geniet ik onwijs van maar vaak betrap ik me erop dat ik gauw word mee genomen in de drukte van alledag, en dat is zeker ook zelf een beslissing die ik neem daarin om bezig te zijn maar daarom is het ook zeker wel eens goed om even weer helemaal terug te gaan naar Hem en Zijn aanwezigheid te zoeken.

Goed ik heb het in m'n vorige blog over mijzelf gehad, wat ik ervaar wat God plan is voor mij. Veel mensen vragen aan me maar daar blijf je dan voor altijd, je hele leven... dan zeg ik... voor nu geloof ik dat ik daar samen met Julius mag dienen, dat God daar een plan met ons heeft en voor hoelang weet ik niet, misschien dat Hij ons ook nog wel op een andere plek wil hebben maar dat zal Hij dan we duidelijk maken... voor nu weten we allebei het is in Kenia, ik zal vanaf het begin samen werken met Ria en Matheka en misschien Julius iets meer op de achtergrond en komt hij daarin later meer, voor hem nu zijn nog geen concrete plannen die hem fulltime bezig kunnen houden in de bediening van Matheka en Ria, hij zal zeker mee werken met de activiteiten nu maar tot zover is het idee dat hij gewoon doet wat hij nu doet bij Jeugd Met Een Opdracht. (Youth With A Mission = afgekort: YWAM)

Julius en ik hebben in YWAM in 2012 allebei een DTS gevolgd (Discipleship Training

School). Julius heeft zich daarna aangemeld als leiding (Staff lid) en werkt daar sinds februari 2013.

Wat is YWAM. YWAM is een non- profit organisatie die is opgericht in 1960 door Loren Cunningham en als hoofddoel heeft: God te leren kennen en Hem bekend te maken.
In Kenia is er een basis ((Engels: Base) plek waar leiding woont, en van waaruit ze hun bediening doen) in Nairobi en 1 in Mombasa (zie plaatje hier rechts)
Op elke basis hebben ze verschillende bedieningen (afhankelijk van de grootte van de basis, aantal mensen, plek waar je zit, financieel etc.). In Mombasa wonen er ongeveer 12 mensen op de basis. Dit zijn mannen en vrouwen die nog niet getrouwd zijn, zodra je getrouwd bent ga je buiten de basis wonen om daar ook tot zegen te kunnen zijn. Er wonen nog zo'n 4 stellen buiten de basis.
 In Mombasa hebben ze de volgende bedieningen:

- Kings kids = hier houden ze praatjes op scholen, organiseren evenementen voor kinderen en tieners, bezoeken kindertehuizen etc.
- Evangelisatie = Hieronder valt evangeliseren deur tot deur, op het strand etc. maar ook preken in kerken en openlucht evangelisatie acties... dit is samen met kerken in de buurt zodat ze mensen naar die kerk kunnen verwijzen en hun gegevens kunnen doorgeven.
- Gastvrijheid = er komen geregeld gasten op de basis, voor korte tijd of langere maakt niet uit, de meeste komen echt om iets te doen; te helpen in 1 van de andere bedieningen.
- DTS = 4 a 5 staff leden zijn hier mee bezig om 1 keer in het jaar een DTS te organiseren die een half jaar duurt, tijdens die dts verblijven de studenten ook op de basis van YWAM krijgen ze hier les en gaan de laatste paar maanden op outreach; in prakijk brengen wat ze hebben geleerd.

Dit zijn de grootste onderdelen van de bedieningen die er zijn, elke staff is op 1 of meerdere onderdelen actief. Julius is voornamelijk bezig met Evangelisatie en de Kings kids ministry, Ook is hij vaak degene die gasten rondleid door de stad en voor hun bezigheden 'zoekt'.
Verder als staff leden hebben ze samen hun momenten als: workduty (de basis schoonhouden, werken, wassen etc.) 1x in de week de hele dag koken, samen bidden, samen zingen etc.
Ook met elkaar gaan ze ongeveer elke week een keer naar het ziekenhuis om daar voor mensen te bidden en te bemoedigen, ruimen ze rommel op in de buurt als teken van dienen, hebben ze aanbidding voor de gemeenschap. Ook gaan ze 1x in de 2 a 3 maanden op outreach, dan gaan ze samen met een dokter naar een dorpje en behandelen ze zieken, bidden ze met elkaar en helpen ze hun waar nodig.
1 van de staffleden (Masai heet hij) heeft sinds heel wat jaren een gevangenis bediening opgezet; hij geeft Alpha cursus aan gevangenen, het is ongelooflijk mooi om zijn verhalen te horen wat daar ook allemaal gebeurt!
Hierboven zie je het hoofdgebouw van YWAM Mombasa. (onder in het midden kreeg ik les), hieronder nog een foto van m'n DTS groep in 2012, dit was tijdens de diplomering.

Dit is dus een beetje het leven van Julius op de YWAM base. Hij heeft het daar erg naar z'n zin en gelooft ook zeker dat hij hier voorlopig nog z'n gaven in mag zetten. Hoe het zal zijn als ik in Kenia ben weten we niet precies, waarschijnlijk blijft hij zeker tot we getrouwd zijn nog bij YWAM werken, en daarna dat zien we wel... we geloven dat God dat zal laten zien. Tot nu toe doet Hij dat steeds en dat zal Hij ook blijven doen.

De laatste paar weken ben ik in m'n vrije tijd bezig geweest om teksten op te zoeken over vreugde in de bijbel. Het is bijzonder om te ontdekken hoe vaak dat voorkomt in de bijbel. De vreugde van de Heer is mijn kracht staat er in Nehemia 8:10. De laatste tijd kwam het woord vreugde vaak terug in m'n hoofd en besloot de verzen op te zoeken. Ook heb ik verscheidene keren mensen gehad die voor me baden en veel vreugde ervoeren.. wat is dat nu, van mezelf kan ik soms ook behoorlijk sacherijnig zijn dacht ik daarom maar eens op onderzoek uit. Iemand zei je mag vreugde daar gaan brengen, niet zomaar vreugde maar die diepe innerlijke vreugde van de Heer. Wow dacht ik! Maar wat is het? Het is die vreugde die niet afhangt van de omstandigheden of je gevoel maar de vreugde van de Heer, weten wie je bent in Hem en wat je te wachten staat. Dat geeft zo'n kracht! Ik heb echt wel eens momenten dat ik denk waar begin ik aan, is dit het echt wel Heer?! Als ik m'n familie zie, nu net een lief neefje en nichtje erbij gekregen, dan krijg ik ook echt wel eens een brok in me keel... tjah ik zal groot deel van hun leven niet mee maken.. best wel eens moeilijk. Maar toch elke keer als ik bid en me richt op Hem, brengt Hij me alles weer ter herinnering waardoor ik zo zeker weet dat ik daar heen mag gaan, niet alleen voor Julius maar ook  juist voor de mensen en de kinderen. Zijn vreugde en liefde mag ik daar gaan uitdelen hoe mooi is dat! Daar zie ik naar uit! En hoe het ook gaat, hoe lastig het op sommige momenten ook zal zijn: Wat de toekomst brenge moge, mij geleidt des Heeren hand... ouderwetse zin maar zo waar!
 
 

Wat ga ik doen...

Zoals beloofd hier het vervolg op m'n volgende blog.
Zoals ik daarin al zei was het voor mij al voordat ik iets met Julius had dat ik terug zou komen naar Kenia en dat God een plan met me heeft daar. In de tijd dat ik thuis ben heb ik er veel over nagedacht en voor gebeden; 'Heer wat mag ik dan daar doen.' Hij heeft me in zekere zin me heel erg bevestigd in hetgeen ik al dacht, er zijn verschillende mensen geweest die een profetie voor me hadden waarin ze me voornamelijk met donkere kinderen in Afrika zagen spelen. Dit was toch wel steeds weer een bevestiging. Maar ja waar te beginnen dan he?

In de tijd dat ik in Kenia heb gezeten heb ik 7 weken bij de organisatie Shoulder 2 Shoulder gezeten. Eigenlijk kende ik die organisatie daarvoor al want de eerste keer dat ik naar Kenia ging (3 weken, zomer 2011) hebben we samen met de eigenaars van dit project gewerkt; Matheka en Ria Munyasya. Ria is een Nederlandse vrouw die getrouwd is met Matheka en dit project hebben opgericht. Shoulder 2 shoulderis een non-profit organisatie die zich inzet voor kwetsbare en arme kinderen/jongeren in de omgeving van Mombasa (2e grote stad in Kenia). Kort weg gezegd vangen ze kinderen/jongeren op die of geen ouders meer hebben of waarvan de ouders niet voor hen kunnen zorgen, bijv. door dat ze drugs gebruiken en/of gevangenis zitten en geven hun liefde, voedsel en onderdak, zorgen dat ze naar school kunnen en vertellen ze hen over Gods liefde. Ze hebben een kindertehuis (Dickson Children Centre) en een straatjongens huis (Onesiums Goodnews Boys Centre) en daarnaast sinds kort een kleuterschool in de sloppenwijk (Dickson Academy Nursery School). Ria en Matheka hebben zeker hulp van vele mensen, zo zijn er de verzorgers in de centrums en ook de maatschappelijk werkers die hun helpt met het zoeken naar evt. familie die voor ze kan zorgen en ze opzoekt als ze op kamers gaan wonen.

Toch is er nog steeds heel erg veel werk te verrichten en eigenlijk door Julius is dit balletje gaan rollen, Julius is namelijk de neef van Matheka en die hadden het er samen eens over gehad. Wat nou als ik hun zou komen helpen. Julius vertelde dit aan mij en eigenlijk was ik ontzettend enthousiast want ik had erom gebeden en er wel is over nagedacht niet wetende dat hun ook al een poos baden voor hulp. Toen heb ik een keer met Ria geskyped en gepraat over de mogelijkheden voor mij daar. En die zijn er zeker. Het idee nu is dat ik ga helpen met het contact van de kinderen naar de sponsors en viceversa, dat ik vrijwilligers ga begeleiden die ze het hele jaar hebben, voornamelijk uit Nederland maar ook uit andere landen. Ook hebben ze een visie om een zondagschool te beginnen in de sloppenwijk, de kinderen krijgen al christelijke les op school maar ze gaan nog niet naar de kerk, omdat de kinderen op zondag niet echt wat te doen is willen ze dit hier gaan beginnen om ook hierin een vertrouwensband met de ouders te krijgen en daarin ook een stukje evangelisatie werk te doen. Ook zullen er af en toe kampen georganiseerd worden, in de tijd dat de kinderen van de centrums vakantie hebben, vaak is de vakantie voor hun  te lang (zijn geen opa's en oma's om bij te logeren) en is dan een midweek kamp heerlijk voor ze. Hierin is het gewoon fijn als ze extra hulp hebben en misschien juist ook wel van iemand met een westerse mentaliteit die ervoor zorgt dat het geregeld is. De mensen hier willen wel maar hebben het nooit geleerd hoe ze zulke dingen moeten regelen. Extra hulp is daarbij altijd welkom. Ook ontvangen ze wel eens teams die meehelpen met kampen en/of andere activiteiten doen zoals bouwen en andere klusjes. Daarnaast zal ik ook helpen in de kindertehuizen en daar activiteiten met ze doen.

Genoeg ideeën dus waarin ik mag helpen. Ik zie er ook ontzettend naar uit om daar aan de slag te gaan, met de kinderen en jongeren bezig te zijn en hun een leuke moment/dag of week te helpen geven en ze ook daarin kunnen onderwijzen vanuit de bijbel, ze vertellen dat ze waardevol zijn, zoveel van hun zijn beschadigd en hebben vooral een verkeerd vaderbeeld door alles wat er met ze is gebeurd; sommige zijn (seksueel)misbruikt of verlaten of ongewenst en ik zie het ook echt als m'n roeping om hen Gods liefde te laten zien. Ik weet nog heel goed dat toen ik daar zat met andere vrijwilliger Tamar, we ze het liedje No Orphans hebben geleerd, (https://www.youtube.com/watch?v=YzHNU-br0IM) Het raakt je als je die kinderen dat ziet zingen en ze zich realiseren dat er een God is die om ze geeft en dat ze gewild zijn en geliefd en ik ervaar dat ook echt als m'n roeping; zulke kids Gods liefde laten zien. Ook bij de jongens in Onesimus, ze doen zich heel stoer voor maar ik heb gezien dat als je ze leert kennen ze ook hunkeren naar dat stukje liefde wat ze hebben gemist, ze kunnen zo genieten van de kleine dingen al is het maar even een spelletje ligretto spelen, gewoon even die aandacht betekent zoveel voor ze.

Dit was het weer even voor nu. 
Wil je meer weten over het werk van Shoulder 2 Shoulder kijk dan op hun websites:
http://www.s2sinternational.org/nl/
http://www.s2sfoundation.org/nl/
Ps voor degene die deze blog nu via facebook lezen en hem graag persoonlijk in hun mailbox willen, reageer dan even op dit bericht of stuur een persoonlijk berichtje met je mail adres dan zet ik je in de maillijst erbij.

Update

Eigenlijk was ik al van plan om vanaf het begin dat ik terug was uit Kenia te blijven bloggen maar daar is het niet heel erg van gekomen.
Nu vond ik het toch weer tijd om wat dingen op papier te zetten voor mensen die daar geïnteresseerd in zijn.

Al vanaf dat ik in Kenia ben geweest heb ik steeds het verlangen gehad om daar naar terug te gaan. Ook voelde ik me eigenlijk daar toe geroepen... ik ervaar dat God daar wat heeft voor mij. Dit had ik eerst nooit voor mogelijk gehouden dat ik nog eens terug zou gaan; voordat ik naar Kenia ging dacht ik eigenlijk nou dat jaar doen we even en daarna komen we weer terug en dan huisje boompje beestje... 'normaal' leventje. Maar dat heeft God toch eigenlijk wel een beetje weggewaaid. Tijdens de Discipelschap training school besefte ik heel erg dat ik eigenlijk bang was om los te laten; ik hoorde al die verhalen van zendelingen die het moeilijk en zwaar hadden en eigenlijk hoefde dat niet zo van mij. God liet me daarna zien dat Hij vaak moeilijkheden gebruikt om wat van Zichzelf te laten zien; een getuigenis heb je dan, getuigenissen kan je delen en die brengen mensen tot God. God werkte dit in mij en eigenlijk kreeg ik steeds meer het verlangen om Hem te dienen op de plek waar Hij me wil hebben. Ik zei vaak God is het die me het leven gaf door Jezus Zijn Zoon heen, wie ben ik dan om mijn leven vast te houden. Kenia werd eigenlijk steeds sterker  en sterker dat ik daar een mocht gaan. God heeft me dat vele keren bevestigd. Daarnaast kwam Julius in m'n leven, ondanks dat we in Kenia best een moeilijke tijd hebben gehad met veel twijfel geloven we allebei dat God ons bij elkaar heeft gebracht en dat Hij een plan voor ons heeft.

Toen ik in februari 2013 terug kwam, was het heel zwaar om m'n draai eerst weer te vinden. Maar hierin groeide ook juist het verlangen meer om terug te gaan maar ook om de tijd dat ik in Nederland Gods licht te laten zien. Dankbaar was ik toen ik weer bij de c1000 aan de slag mocht gaan en zo weer wat kon verdienen. Ook het werk in de kerk haal ik veel voldoening uit; het zingen, toneel en het onderwijs geven aan tieners en anderen... heerlijk dat God jouw ervaringen en kennis gebruikt om anderen te sterken. Daar kan ik zo van genieten! In het najaar van 2013 heb ik nog een deeltijd school gevolgd; Global Mission School, weer een enorme ervaring waar veel is gebeurd en waar ik veel heb geleerd van God, de wereld, de bijbel en de mensen om me heen.

Ondertussen ben ik al weer meer dan 1,5 jaar terug... tijd gaat enorm snel.
Zoals velen weten is Julius van april tot juli 2014 hier in Nederland geweest nadat ik hem 14 maanden niet had gezien maar wel dagelijks contact met hem heb gehad. Natuurlijk vond ik het best spannend om hem weer te zien na zo'n lange tijd; zal alles nog hetzelfde zijn, hoe zal het klikken met de familie... maar alles was goed; hij kon z'n draai hier prima vinden en ook met de mensen om me heen. Zo ontzettend leuk om te zien hoe hij hier werd opgenomen. Onze relatie is in deze tijd nog sterker geworden, we hebben veel gedeeld en gepraat en het was ontzettend bijzonder om te zien hoe God ons, hoewel we ver van elkaar waren, toch dichter naar elkaar zijn gegroeid maar ook vooral dichter naar Hem toegegroeid. God is met ons allebei bezig... zo gaaf!
De laatste week dat Julius hier was hebben we m'n ouders toestemming gevraagd en zijn we verloofd :). Heel bijzondere stap om zo te zetten, een stap zeker niet zonder gevolgen die ik me al te vaak maar goed realiseer... soms vind ik het ook een heel moeilijk idee om dingen op te geven; maar wat overheerst is de vrede die van God alleen komt, telkens als ik Hem aanroep ervaar ik die sterk en overwint de roeping en zin het van de angst om dingen achter te laten.
We zijn volop aan het plannen maken en God maakt steeds meer Zijn plan duidelijk door middel van mensen om ons heen, persoonlijke woorden e.d.
Volgende keer meer daarover anders word dit wel een hele lange blog...

foto gemaakt door Mirjam Leeflang