Monday, September 15, 2014

Wat ga ik doen...

Zoals beloofd hier het vervolg op m'n volgende blog.
Zoals ik daarin al zei was het voor mij al voordat ik iets met Julius had dat ik terug zou komen naar Kenia en dat God een plan met me heeft daar. In de tijd dat ik thuis ben heb ik er veel over nagedacht en voor gebeden; 'Heer wat mag ik dan daar doen.' Hij heeft me in zekere zin me heel erg bevestigd in hetgeen ik al dacht, er zijn verschillende mensen geweest die een profetie voor me hadden waarin ze me voornamelijk met donkere kinderen in Afrika zagen spelen. Dit was toch wel steeds weer een bevestiging. Maar ja waar te beginnen dan he?


In de tijd dat ik in Kenia heb gezeten heb ik 7 weken bij de organisatie Shoulder 2 Shoulder gezeten. Eigenlijk kende ik die organisatie daarvoor al want de eerste keer dat ik naar Kenia ging (3 weken, zomer 2011) hebben we samen met de eigenaars van dit project gewerkt; Matheka en Ria Munyasya. Ria is een Nederlandse vrouw die getrouwd is met Matheka en dit project hebben opgericht. Shoulder 2 shoulderis een non-profit organisatie die zich inzet voor kwetsbare en arme kinderen/jongeren in de omgeving van Mombasa (2e grote stad in Kenia). Kort weg gezegd vangen ze kinderen/jongeren op die of geen ouders meer hebben of waarvan de ouders niet voor hen kunnen zorgen, bijv. door dat ze drugs gebruiken en/of gevangenis zitten en geven hun liefde, voedsel en onderdak, zorgen dat ze naar school kunnen en vertellen ze hen over Gods liefde. Ze hebben een kindertehuis (Dickson Children Centre) en een straatjongens huis (Onesiums Goodnews Boys Centre) en daarnaast sinds kort een kleuterschool in de sloppenwijk (Dickson Academy Nursery School). Ria en Matheka hebben zeker hulp van vele mensen, zo zijn er de verzorgers in de centrums en ook de maatschappelijk werkers die hun helpt met het zoeken naar evt. familie die voor ze kan zorgen en ze opzoekt als ze op kamers gaan wonen.

Toch is er nog steeds heel erg veel werk te verrichten en eigenlijk door Julius is dit balletje gaan rollen, Julius is namelijk de neef van Matheka en die hadden het er samen eens over gehad. Wat nou als ik hun zou komen helpen. Julius vertelde dit aan mij en eigenlijk was ik ontzettend enthousiast want ik had erom gebeden en er wel is over nagedacht niet wetende dat hun ook al een poos baden voor hulp. Toen heb ik een keer met Ria geskyped en gepraat over de mogelijkheden voor mij daar. En die zijn er zeker. Het idee nu is dat ik ga helpen met het contact van de kinderen naar de sponsors en viceversa, dat ik vrijwilligers ga begeleiden die ze het hele jaar hebben, voornamelijk uit Nederland maar ook uit andere landen. Ook hebben ze een visie om een zondagschool te beginnen in de sloppenwijk, de kinderen krijgen al christelijke les op school maar ze gaan nog niet naar de kerk, omdat de kinderen op zondag niet echt wat te doen is willen ze dit hier gaan beginnen om ook hierin een vertrouwensband met de ouders te krijgen en daarin ook een stukje evangelisatie werk te doen. Ook zullen er af en toe kampen georganiseerd worden, in de tijd dat de kinderen van de centrums vakantie hebben, vaak is de vakantie voor hun  te lang (zijn geen opa's en oma's om bij te logeren) en is dan een midweek kamp heerlijk voor ze. Hierin is het gewoon fijn als ze extra hulp hebben en misschien juist ook wel van iemand met een westerse mentaliteit die ervoor zorgt dat het geregeld is. De mensen hier willen wel maar hebben het nooit geleerd hoe ze zulke dingen moeten regelen. Extra hulp is daarbij altijd welkom. Ook ontvangen ze wel eens teams die meehelpen met kampen en/of andere activiteiten doen zoals bouwen en andere klusjes. Daarnaast zal ik ook helpen in de kindertehuizen en daar activiteiten met ze doen.
Genoeg ideeën dus waarin ik mag helpen. Ik zie er ook ontzettend naar uit om daar aan de slag te gaan, met de kinderen en jongeren bezig te zijn en hun een leuke moment/dag of week te helpen geven en ze ook daarin kunnen onderwijzen vanuit de bijbel, ze vertellen dat ze waardevol zijn, zoveel van hun zijn beschadigd en hebben vooral een verkeerd vaderbeeld door alles wat er met ze is gebeurd; sommige zijn (seksueel)misbruikt of verlaten of ongewenst en ik zie het ook echt als m'n roeping om hen Gods liefde te laten zien. Ik weet nog heel goed dat toen ik daar zat met andere vrijwilliger Tamar, we ze het liedje No Orphans hebben geleerd, (https://www.youtube.com/watch?v=YzHNU-br0IM) Het raakt je als je die kinderen dat ziet zingen en ze zich realiseren dat er een God is die om ze geeft en dat ze gewild zijn en geliefd en ik ervaar dat ook echt als m'n roeping; zulke kids Gods liefde laten zien. Ook bij de jongens in Onesimus, ze doen zich heel stoer voor maar ik heb gezien dat als je ze leert kennen ze ook hunkeren naar dat stukje liefde wat ze hebben gemist, ze kunnen zo genieten van de kleine dingen al is het maar even een spelletje ligretto spelen, gewoon even die aandacht betekent zoveel voor ze.

Dit was het weer even voor nu. 
Wil je meer weten over het werk van Shoulder 2 Shoulder kijk dan op hun websites:
http://www.s2sinternational.org/nl/
http://www.s2sfoundation.org/nl/

Ps voor degene die deze blog nu via facebook lezen en hem graag persoonlijk in hun mailbox willen, reageer dan even op dit bericht of stuur een persoonlijk berichtje met je mail adres dan zet ik je in de maillijst erbij.