Het is nu maandag en ik zit nog lekker na te genieten van het afgelopen weekend. Ria, de vrouw met wie ik ga samenwerken in Kenia, is voor een maand in Nederland om haar moeder en zoon te bezoeken (zoon studeert in Rotterdam). Afgelopen vrijdag was er een oud vrijwilligers avond samen met het bestuur in Papendrecht. Uit m'n werk ben ik samen daarheen gegaan met Tamar. Tamar heb ik leren kennen toen ik vrijwilligerswerk deed in het Dickson kindertehuis, onverwachts en allebei ongepland kwamen we daar en hebben we 7 weken samen opgetrokken en de kinderen verzorgd... het klikte heel goed met ons samen dus sindsdien hebben we contact en ik mocht zelfs afgelopen september op haar bruiloft zingen... erg leuk!
De reünie was erg gezellig en vooral heel leuk om Ria weer te zien! We hebben lekker gegeten met elkaar en Ria gaf een presentatie over wat er allemaal is veranderd in het afgelopen jaar, foto's van de kinderen en tieners en van de projecten. Ook deelde ze met ons wat hun verlangens zijn en wat ze nodig hebben. Was goed om die kids weer te zien op de foto's (sommige waren bizar gegroeid haha die herkende ik haast niet), ik was helemaal blij want van ongeveer 97% wist ik de naam nog wel... ik dacht dat is goed als ik daar kom anders sta ik ook zo van .... hoe heet je ook alweer?! :S.
1 van de dingen die Ria deelde was dit:
Het Dickson kindertehuis is sinds een paar jaar verhuisd naar een rustigere buurt. Maar in het oude huis, wat vlak bij een sloppenwijk zit, hadden ze een eigen kleuterschool en daar kwamen ook kinderen uit de sloppenwijk. In Kenia is namelijk de basisschool gratis maar wil de regering dat de kinderen goed Engels kunnen spreken voordat ze naar een basisschool komen daarom moeten ze eerst naar de kleuterschool maar die kost geld daarom hebben Ria en Matheka via een sponsor programma die kinderen toegelaten op hun schooltje in Dickson. Toen Dickson verhuisde is de school doorgegaan maar dat kon niet op die locatie blijven, ze hebben toen met geld van sponsors een mooi gebouwtje gebouwd in de sloppenwijk met 3 lokalen waar ze nu zo'n 90 kinderen lesgeven uit de
.JPG)
basisschool en lopen dan over een drukke
weg (de haven ligt daar, dus veel
vrachtwagens rijden daar) ook merken ze dat die kinderen
het toch moeilijker vinden om mee te komen doordat het systeem net anders is, ze vaak wel met meer dan 50(!) in een klas zitten en omdat ze vaak later zijn begonnen toch iets moeilijker kunnen leren. Het verlangen is nu om de school in de sloppenwijk uit te breiden zodat de eerste 3 klassen van de basisschool daar ook kunnen zijn en ze nog even goed worden begeleid. We hopen dit d.m.v. sponsoring en teams voor elkaar te krijgen. Ik hoop zelf als ik in Kenia ben ook aan de slag te gaan in de sloppenwijk maar dan in het weekend, misschien een zondagsschool starten, voor die kids is dat gewoon een dagje uit en heerlijk om even te ontsnappen aan het armoedige leven wat ze hebben. Wilt u/jij voor dit project bidden dat er geld mag komen voor nieuwe lokalen, en ook voor de kinderen en de overige projecten (kindertehuis, straatjongens project)?
Nou dat was 1 van de projecten die Ria ons liet zien en wat me erg raakte, ik zie er erg naar uit om eind december naar Kenia te gaan en ook dit project te bezoeken.
De avond verder was ontzettend gezellig en leuk en maakte het dat ik nog meer verlangde om terug te gaan en al die gezichtjes in levende lijve weer te zien! Kriebels ten top!
Zaterdag was er reünie bij mij thuis, van het oude blue team met wie ik het eerste jaar
(zomer 2011) drie weken in Kenia ben geweest. Ontzettend leuk om elkaar weer te zien. We spreken elkaar af en toe en dan is het altijd weer gezellig. Een tijd waarin we bij praten en vooral veel herinneringen op halen van onze tijd daar. We hebben toen met elkaar een kamp gehad voor de tieners van de tehuizen en voor arme gezinnen, met sport en spel en Bijbelstudies... zo'n fantastische tijd en ervaring zelfs de tieners vragen nog steeds wanneer komt er weer zo'n kamp! Dit is ook 1 van de dingen waarvan we hopen dat die nogmaals zullen komen omdat het zoveel tiener levens heeft geraakt. Onesimus jongens hebben nu een groter stuk land waar zo'n kamp op gehouden kan worden, we bidden voor voorziening van spullen en ook van teams die dit willen organiseren. Nou het was gewoon heerlijk om elkaar weer te zien. Mooie tijd en mooie herinneringen en dan besef ik ook weer hoe bijzonder het allemaal gelopen is. Gerike m'n nichtje en Evelien zouden al meegaan met die 3 weken reis, georganiseerd door hun vorige reisleiders bij world servants. Ze vroegen of ik meeging want ik wist nog niet wat ik na m'n opleiding moest doen (werken, andere studie, reizen), ergens wilde ik altijd naar Afrika, had ik het al over toen ik klein was met Gerike. Maar dit leek me te kort. Toch ging ik er voor bidden, ik zat op de fiets en vroeg God wilt U dat ik mee ga. Toen kreeg ik lied dat zegt; Ik heb jouw gekozen, op gedragen om Mijn weg te gaan, in Mij blijvend vrucht te dragen GA DAN, IN MIJN NAAM. Ik dacht ja is mooi maar Heer ik wil nog een bevestiging. Ik kwam bij Devotion Jeugdkerk en vertelde Evelien en Erna wat er gebeurd was toen kwam het praatje en op gegeven moment zei de spreker; Je hoeft soms niet 2 keer om bevestiging te vragen en mag je gewoon na 1 keer weten dat je mag gaan... ik werd aangestoten door Evelien van zie je wel... nou duidelijk genoeg. Voordat ik die 3 weken ging zei ik Heer, als ik moet doen met het verlangen wat ik heb voor Afrika maak dat dan duidelijk de 3 weken dat ik daar ben... Ik was daar en binnen die 3 weken wist ik; ik ga weer terug. Zo zie je hoe God het soms kan leiden is zo bijzonder... m'n leven heeft zo'n andere wending gekregen wat ik nooit had kunnen denken. Soms ook heel spannend, echt een avontuur want ik weet net hoe het gaat leiden... maar zoals iemand vrijdag tegen me zei op de reünie...; De veiligste plaats waar je kan zijn is op de plek waar God je wilt hebben. Dan kan het dreigend lijken in een land of moeilijk om afscheid te nemen maar uiteindelijk is die plek waar God je wil hebben de beste en mooiste plek om te zijn!
