Explore: Geuren, kleuren... Heerlijk!

M'n eerste blog vanuit warm, heerlijk Kenia. Ik weet niet of het nog officieel mag maar voor degene die ik nog niet heb 'gesproken' nog de allerbeste wensen voor 2015.
Goed ik ben al weer 2 weken weg... het lijkt eerlijk gezegd al veel langer omdat ik zo snel weer gewend ben.
Tijdens m'n reis hier naar toe had ik een overstap in Egypte... zodra ik uit het vliegtuig kwam rook ik het al (klinkt raar): Afrika! haha kriebels over m'n hele lichaam! Toen daarna in Nairobi en dat was gewoon weer zo vertrouwd... de geuren, de kleuren (kleding van de mensen), de taal, de muziek: heerlijk!
De warmte in Mombasa (33 graden) was even wennen, ik troost me bij de gedachte dat zelfs de mensen hier het heet hebben en je niet eens wat hoeft te doen en je zweet al. Het is heerlijk om hier weer te zijn, de tijd vliegt. Ik verblijf bij Ria en Matheka (de oprichters van S2S foundation die genoeg plek hebben voor gasten, Julius heft vrij af van z'n taken bij YWAM dus gelukkig zie ik hem ook veel.
Eigenlijk zijn de afgelopen 2 weken omgevlogen met op bezoek bij de centra's (voelde me erg verwelkomd door de kids, dike knuffels zo leuk) en de school, mensen en familie bezoeken en veel gepraat en doorbesproken met zowel Ria en Matheka als met Julius.
Oud en nieuw hier was anders maar erg leuk, Ria en ik hadden die dag oliebollen gebakken (smaakten niet helemaal zoals in

Nederland maar het kwam in de richting; ze waren lekker). Hier in huis hebben ze een helper (schoonmaakklusjes, eten koken e.d.) Christine heet ze, ze spreekt eigenlijk alleen Swahili, wat wel is grappig is want soms heeft ze hele verhalen tegen me terwijl ik daar maar een heel klein deel van snap, goed toen we dus oliebollen aan het bakken waren vroeg ze aan Ria in het Swahili; 'Dus we eten ebola vanavond?' Oliebollen noemde we ze maar gewoon in het nederlands dus ja hoe spreek je dat uit. Moesten erg lachen.
Savonds zijn we naar het kindertehuis gegaan daar na heel wat gepruts buiten de beamer aan gekregen en Frozen gekeken en nog wat sterretjes met de kinderen afgestoken, erg leuk! Daarna zijn Julius en ik naar een stel gegaan die ook bij YWAM werken, er waren nog wat andere YWAM-ers en we hebben daar gezellig gegeten en gekletst, verhalen gedeeld, was erg gezellig! De volgende dag kwam de familie van Matheka (en dus ook van Julius (zijn neven)) hier eten, de hele ochtend ben ik bezig geweest met snijden van groente, later kwam de familie ook helpen en hebben we gazelle spelletjes gedaan, foto's gemaakt etc.
Zaterdag hadden we de verjaardag van alle jongens in het Onesimus huis, hier is verjaardag niet zo erg belangrijk dus vieren ze het gewoon 1 keer in het jaar. Ze hadden grote speakers geregeld zodat de jongens ook wat konden performen, rap of dans. Deze jongens zijn tussen de 12 en 21 jaar oud en ze hebben allemaal een aantal jaar op straat gewoond, Matheka en Ria vinden ze op de straat en na wat gesprekken en gebed nodigen ze een paar jongens uit om daarheen te komen zodat ze kunnen geholpen worden met school, onderdak, eten, begeleiding en in het geloof. Sommige jongens blijven kort en vertrekken weer omdat het leven op straat ze lokt maar sommige blijven er. Het was zo leuk om die jongens nu weer te zien, na 2 jaar, een aantal van hun zijn echt volwassen geworden en wonen nu begeleid buiten het centrum en leren voor een opleiding. Zo mooi om te zien waar ze nu zijn. Binnenkort hopen er weer wat nieuwe jongens te komen omdat er weer plek is.
Op maandag ben ik naar de YWAM-base geweest, de plek waar het allemaal begon. Heerlijk om daar weer terug te zijn. Met iedereen bij te praten. Ik voel me ontzettend welkom overall en daar ben ik zo dankbaar voor. Het voelt uit als zo bekend terrein allemaal en het is zo fijn dat wat ik al wist bevestigd word door hier te zijn.. het klopt gewoon.
Op Dinsdag bij het schooltje geweest in de sloppenwijk, Ria kreeg 2 gasten van YWAM, zij (Mary) werkt daar met hetzelfde (Montessori) system als de school hier en ze kwam hier om te kijken hoe het hier gaat en om de leraressen te begeleiden. Was leuk om bij die kids te zijn, ze zijn zo blij dat ze naar school kunnen. Tegelijkertijd realiser ik me ook weer de nood die daar is, veel mensen hebben daar gewoon echt niks en het ziet er vaak hopeloos uit. Dat is nog wel echt iets wat ik lastig vind hoe ik daar mee om moet gaan, overall waar je komt zie je noden, ik geef graag maar het is onmogelijk om iedereen uit z'n noden te helpen.
Ik heb ook wel echt even m'n moeilijke momentjes gehad toen ik bijvoorbeeld met Ria en Matheka sprak over geld kwesties, wat ik hier nodig zou hebben om te leven. Het is meer dan ik dacht en ik weet dat ik afhankelijk zal zijn van giften. Ook daarin is vertrouwen nodig, ik weet dat Hij die me geroepen heeft om hier te zijn, daar ben ik van overtuigd, trouw is en zal voorzien. Op het moment dat we daar even mee bezig waren was het even een momentje van oei... het is allemaal heel veel wat er bij komt kijken. Dit is allemaal nieuw voor mij; afhankelijkheid van God leven, het werk wat ik hier ga doen is in die zin vrijwilligerswerk om zo hier andere mensen te kunnen helpen... maja we zullen ook wat moeten hebben om rond te komen. Het is heel spannend dat is iets wat zeker is, maar ook in die zin opwindend omdat ik heb gezien in het jaar dat ik hier was God zoveel groter word als je op Hem vertrouwd. Toen ik begon aan m'n dts in 2012 dacht ik oh dit doe ik even en dan gewoon weer naar Nederland; huisje boompje beestje en dan in Nl voor God bezig zijn, is natuurlijk niks mis mee want als iedereen weg zou weggaan zou ook niet goed zijn, maar wat ik me realiseerde was dat het om mezelf ging; ik plande me weg en propte God daar maar ergens tussen, toen bedacht ik wat als ik God de regie geef en Hem laat spreken en Hem de kans geef mij te laat zien wat Hij wil. Ik realiseerde me dat ik bang ben om los te laten en ik dacht aan die verhalen van zendelingen die het zo moeilijk hebben enzo. Toen liet God me zien dat ik m'n leven krampachtig vast hield en dat Hij wilde dat ik het aan Hem zou geven, wie ben ik dan om het vast te houden al Hij, mijn Maker en Redder, weet wat het beste is voor mij. Als je door moeilijkheden gaat is dat juist ook een tijd waarin God zich laat zien, dat geeft een getuigenis en een getuigenis brengt mensen tot God... wat is er mooier dan dat! Het is een avontuur dat ik samen met Hem mag gaan. Hij liet me duidelijk zien dat in Kenia mag dienen daarna kwam Julius er eigenlijk bij, wat heel mooi is omdat ik weet dat ik niet naar Kenia ga om Julius maar omdat God me in de eerste plaats geroepen heeft. Tuurlijk het blijft spannend, financieel afhankelijk zijn van Hem, maar ik vertrouw erop dat het goed komt, ik zou jullie gebed daarin erg waarderen; voor wijsheid hoe ik dingen moet regelen en dat God gaat voorzien, Hij kan op heel veel manieren voorzien en dat ik ondanks dat het veel lijkt me op Hem mag focussen.
M'n relatie met Julius en mij gaat ook goed en daar ben ik zo dankbaar voor. We praten over de bruiloft en wat daar allemaal bij komt kijken, heel geregel maar wel erg leuk. (ps de datum word hoogstwaarschijnlijk zaterdag 19 December 2015 :), dus zet het in je agenda haha, nee hoor iedereen die wil komen vanuit Nederland is welkom, gelijk mooie vakantie :)) Het maffe is dat als je hier iemand uitnodigd voor een bruiloft die persoon 5 andere mee kan nemen (ook als je ze niet kent) nou dus als we we er 100 uitnodigen is er kans dat er 500 komen... ook hierin hebben we dus wijsheid nodig :).
Zaterdag begon ik opeens een lied te zingen (God is in control - Twila Paris) en Julius keek me aan en zei dat hij die al de hele dag in z'n hoofd had, we hebben dat lied samen geluisterd en dat bemoedigde ons enorm. Wat we ook doen, de plannen die we hebben, de vragen, de onzekerheden; God is in control.
Afgelopen zaterdag avond hadden we een avond met allemaal stellen uit verschillende landen, waarin Zulu, de man van Mary uit Tanzania ons les gaf over een gezond huwelijk en waarin een cross-cultureel huwelijk soms lastig kan zijn. Ook al waren Julius en ik de enigen die nog niet getrouwd zijn was het goed om te horen, we zijn allebei van een verschillende cultuur met Eigen ideeen en opvattingen en van die twee culturen moeten we als het ware onze Eigen cultuur maken. Was goed om te horen, ook waar de andere stellen tegenaan liepen en wat er belangrijk is voor een gezonde familie.
Ik zie er naar uit voor wat Hij voor mij en voor ons in petto heeft, met Ria praat ik over wat ik hier kan gaan doen dit zal verschillende dingen zijn (wat ik erg leuk vind) stukje contact met de sponsors van de kinderen, nieuwsbrieven maken, activiteiten organiseren in de centra's (dans, drama of lied aanleren), afgelopen zondag waren we nog bij de kids en ze kende al de liedjes nog die Tamar en ik ze hadden geleerd, gingen ze voor ons zingen zo leuk en zo mooi om te zien dat die liederen betekenis voor ze hebben gekregen zoals het lied No orphans of God, bijbelstudies met de kinderen/tieners doen, ze willen graag een zondagschool beginnen in de sloppenwijk daarin zou ik kunnen helpen, begeleiden van vrijwilligers, de jongens krijgen een nieuw huis een stuk buiten de stad, daar willen ze een boerderij gaan beginnen, (kan ik m'n studie skills nog inzetten haha), kampen organiseren als ze vakantie hebben, evangeliseren.... genoeg om te doen dus :), ik heb er zin in! God is goed, ik hoop ook een container mee te krijgen, te regelen... ik ben ervan overtuigd dat het gaat lukken dus alles wat jullie hebben aan speelgoed en kinderkleding (of spullen wat ik kan gebruiken) zijn van harte welkom :)
Voor nu heel veel liefs en een warme groet vanuit heerlijk mooi Kenia!

ps het lukte niet helemaal met foto's in de tekst plaatsen, vandaar dat ze onderaan staan.