Weer thuis

 

Tsjoh wat zijn die 6 weken hard gegaan zeg! Ondertussen ben ik alweer een aantal in koud Nederland... de laatste weken  in Keniawaren heerlijk en ook die vlogen voorbij.
Een korte terug blik...tot 25 januari ben ik in Mombasa gebleven, heb afwisselend tijd doorgebracht met Julius, ook veel met Ria en Matheka gepraat, dingen doorgenomen over het werken en leven daar (informatie verzamelen), heb de projecten bezocht (de kids en tieners en de school) en ben bij vrienden en andere bekenden op bezoek geweest wat erg leuk is en blijft.

Er zijn wat 'blanke' missionaris vrouwen die elke week bij elkaar komen om te bidden, door Ria kwam ik hier ook binnen en was dat erg mooi en fijn om zo met elkaar te bidden en met elkaar dingen te delen. Ik werd heel warm geheten en voelde me gelijk welkom... (de meeste vrouwen kende ik al dus dat scheelde ook wel).
Op dit moment zit er ook een Nederlands stel in Mombasa die in een adoptie traject zit, als alles goed verloopt mogen ze haar in Juli mee naar Nederland nemen, hun hebben weer spullen overgenomen van een organisatie en zo heb ik met haar afgesproken om weer wat spullen van hun over te nemen voor een mooie prijs (bedden, beddengoed, klamboes, wasmachine, kast, etc.) echt super fijn! God voorziet!

Op zaterdag 17 januari namen Julius en ik z'n neefjes mee uit voor een dagje gezelligheid, we gingen naar een krokodillen farm waar je veel krokodillen kon bekeken. De jongens hadden van tevoren een hele grote mond maar toen het er op aan kwam dat ze een heel klein krokodilletje of een slang konden aanraken schreeuwden en renden ze voor hun leven haha. Ook werden de krokodillen nog gevoerd wat natuurlijk opzich al een hele belevenis was. Daarna zijn we naar een soort park geweest waar je per
attractie in kan (soort kermis) de jongens waren voor het eerst in botsauto's geweest, heb zo hard gelachen want bij Timo ging het voor geen meter, hij ging alleen maar achteruit of draaide rondjes. Adams daarin tegen had de tijd van z'n leven, hij reed rond of hij dat elke dag deed met een prachtige stoere grijns op z'n gezicht. was erg gezellig, de jongens waren daarna natuurlijk bekaf maar ze hadden een leuke dag gehad en daar ging het om.
De week er op hadden Julius en ik een auto gehuurd en zijn we de oude base van YWAM in Makwangi wezen opzoeken, het begon al goed op de veerboot; de auto deed het niet, wilde niet starten... moesten een heuvel op dus ja daar stonden we... alle andere auto's er al af en de auto's die naar de overkant moesten kwamen ons al tegemoet. Toen hebben 8 mannen ons in de auto omhooggeduwd *schaam*, uiteindelijk stonden we daar van alles geprobeerd en ging de auto aan, gelukkig verder geen problemen gehad. Het was erg leuk om de oude base op te zoeken, helaas is die nu heel klein door problemen die er zijn geweest, het engelse stel wat daar werkt proberen de boerderij in stand te houden wat ze goed lukt en het is tof om te zien hoe hun hun luxe hebben opgezegd en nu zonder elektriciteit en luxe voorzieningen leven.
Oop zaterdag gingen we samen met Ria, Matheka en Prisca snorkelen in een plaats 3 kwartier verderop, ik was hier 2 jaar eerder met m'n ouders geweest toen was het een beginnend snorkel project en al heel erg mooi dus ik was benieuwd of het nu erg gegroeid was. En dat was zo! Nog meer vissen waren terug gekeerd naar dat stuk en het was er ontzettend mooi... alleen onwijs verbrand... toch iets te lage factor ingesmeerd en ja op m'n buik in het water dus de achterkant verbrand; gevolg dat ik nu de snorkelschoentjes rand in m'n benen heb staan haha heel charmant. Veel kids vroegen later hoe het kwam dat ik zo rood was... tjah blanke kunnen verbranden, nieuw fenomeen voor hun.
Op zondagavond vertrokken Julius en ik naar het westen van Kenia, afscheid genomen van Ria en Matheka en hup in de bus naar het westen (800 km) daar hebben we wel even over gedaan. We gingen daar op bezoek bij kleine Rianne, m'n naamgenootje

 :), haar moeder zat bij mij op de DTS, ben daar toen in december geweest en een jaar later was ze zwanger en de kinderen vonden dat het meisje naar mij vernoemd moest worden.. wat een eer! Haar wilde ik dus wel even opzoeken. Ze woont ontzettend primatief en het is altijd bijzonder als ik haar zie. Ze heeft 3 kids en haar nichtje in huis (die ouders zijn overleden), constant is het weer de vraag of ze rond kunnen komen of dat de kids naar school kunnen. Ze hebben een kleine boerderij en leven van wat dat opbrengt, gelukkig hebben ze 2 koeien gekregen (heel bijzonder 2 jaar geleden had ik die koeien gezien in een droom en dat verteld en nu 2 jaar later zijn ze er ... gebedsverhoring). We worden altijd heel erg in de watten gelegd als we daar zijn, wij zijn de gasten dus we mogen niet helpen... alles word uit de kast geplukt. in de paar dagen dat we daar zijn, hebben we wat mensen op gezocht en hadden Julius en ik voor een x bedrag boodschappen gedaan en s avonds de rollen omgekeerd... wij gekookt en hun bediend, nou de jongens stonden versteld. Op de tweede foto hiernaast zie je links achterin een huisje met een kleed, dat is de douche... nou ik kan je zeggen dat het elke keer een uitdaging is om ook daadwerkelijk schoon onder de douche vandaan te komen, je gooit water over jezelf heen met een bakje maar zodra je de modder muur aanraakt zijn en je handen vies en moet je uitkijken dat er geen modder in je schone water valt.
Het zand hier is heel rood ook toen we met de motor (pikipiki) weggingen en Julius achteraan reed was hij nadat we op bestemming waren helemaal rood/oranje verkleurd haha al het stof was op z'n gezicht gewaaid ik moest zo lachen. Vrijdag morgen vertrokken we daar weer en zijn we naar Nairobi gegaan, daar verbleven we bij een Dominee die Julius al kent van kleins

af aan en zijn gezin. Was erg gezellig en lekker gerelaxed daar. 1 dag zijn we naar een olifanten weeshuis geweest, opgericht door Amerikanen zorgen ze voor baby olifanten waarvan de moeder of vermist is of is neergeschoten voor haar ivoor. Deze olifantjes worden hier heel wat jaar opgevoed door 2 verzorgers per dier, drinken 27 liter melk per dag en worden hopelijk na 5 jaar weer vrijgezet in het wild. Doordat dat het ultieme doel is mag er maar een uur

per dag bezoekers komen zodat ze niet te veel gewend raken aan mensen. Was ontzettend leuk om daar te zijn en die olifantjes te zien drinken, spelen en badderen.
Op vrijdag morgen vertrok ik weer naar Nederland, was online al ingecheckt zodat ik er maar een uurtje eerder hoefde te zijn, koffer afgegeven en toen door de douane... daar was het even schrikken. Mevrouw uw visum is al tien dagen verlopen... wat? normaal krijg ik altijd een visum voor 3 maanden en nu maar voor 1? waar staat dat... hij wees het aan ergens in onduidelijke letters wat ik totaal niet had kunnen lezen en zei hier... ok... slik... en nu... ja wacht daar maar even, komt er zo een meneer bij wie u mag betalen.. NEEEE... ik had geen contant geld dus moest pinnen gelijk gecheckt of ik nog genoeg daarop had staan... de tijd tikte verder en nog niemand die kwam afrekenen, ondertussen zou m'n vlucht over 40 minuten gaan en was het boarden al begonnen... ik stond met tranen in m'n ogen en bad... toen kwam de man die m'n koffer had aangenomen langs en was verbaasd me daar nog te zien staan. hij zei is alles goed... ik uitgelegd, hij oh ik zal het gaan melden bij het vliegtuig dan weten ze het dat je er aan komt. Toen zag de douane man me en vroeg hoelaat gaat je vlucht ik zo in een half uur. oh zei die nou dan mag je voor deze keer doorlopen als je maar nooit meer de wet breekt. ik zo nee! pfoe dank U Heer! was zo opgelucht en blij! vervolgens had ik in het vliegtuig ook nog is 3 stoelen voor mezelf dus kon languit slapen heerlijkheid!
nu weer terug in koud Nederland, opgehaald door me zus, nichtje en ouders was weer fijn om ze te zien.
Nu breekt er een tijd aan van veel geregel, spannend... ja zeker. Maar ik vertrouw erop dat God gaat voorzien. Ben bezig met een container te regelen zodat ik verdere spullen als kasten, bankstel, tafels, uitzet spullen, decoratie, servies, lampen, spelletjes, speelgoed voor de kids, en kleding mee kan nemen. Hebben jullie iets staan, wat dan ook, wat ik kan gebruiken bericht me! Ik kan alles gebruiken! Ik kom het met liefde ophalen.
Verder is het ook regelen hoe finanicieel, we hebben geld nodig om te kunnen werken daar en om te kunnen wonen aangezien alles wat we daar doen vrijwillig is, het jammere alleen is doordat ik blank ben ik iets meer kwijt ben aan geld voor huisvesting e.d vanwege de beveiliging, helaas hebben vele Kenianen toch een beeld van blank = rijk en zullen ze eerder proberen in te breken o.i.d. veiligheid is daarom wel belangrijk. Ik ben niet bang, helemaal niet want ik weet dat dat de plek is waar God me naar toe roept en wat is er een betere plek om te zijn dan de plek waar God je roept?! Ik heb ook geloof dat Hij gaat voorzien, ondanks dat het nu voor mij soms een berg lijkt is het voor Hem niks. Hij is mijn God, mijn Vader en Hij heeft alles onder controle en alles is mogelijk voor Hem. Daar hou ik me aan vast en daar heb ik geloof in en dat geeft me rust en zoveel vreugde; M'n Hemelse Papa zorgt voor mij!